Rotterdam, stad vol spiegels
Is Rotterdam een stad die zichzelf bewondert?
Gezien het grote aantal spiegels en spiegelingen die een oplettende wandelaar echt overal in de stad aantreft zou je het eigenlijk wel zeggen. En misschien is het ook wel terecht, want de stad heeft een uitgesproken schoonheid.
Niet de schoonheid uit het verleden, want door is door het oorlogsverleden niet zoveel meer van over, maar wel een schoonheid, die op de toekomst is gericht in plaats van op het verleden.
Dat is een ander soort schoonheid misschien. Maar het is wel een vorm die hoop geeft voor de toekomst in plaats van een beschouwing op het verleden. En tenslotte is de toekomst toch de plek waar we met z'n allen naar toegaan, nietwaar?
